کد مطلب:173501 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

شعور حسینی؛ مدینه فاضله ی شیعی
شعور حسینی به عنوان مدینه ی فاضله ی دینی و شیعی، عبارت است از مجموعه ای از افكار و اعتقادات و رفتارهای فردی و اجتماعی هماهنگ و برخاسته از منشأ «عصمت حسینی» كه موجب بروز فرهنگ ناب محمدی و مهدوی و شیعی می شود.

اگر شعور حسینی به معنای درك و فهم و الگوپذیری از زندگی فكری و رفتاری سیدالشهداء حسین بن علی علیهاالسلام به عنوان موجودی زنده و پیش برنده به جامعه رخ بنماید، هر روز «عاشورا» و هر جا «كربلاست» و بهشت در دنیا تحقق خواهد یافت؛ چرا كه كربلا پاره ای از بهشت است.

چراغ و نور هدایت و كشتی نجات حسینی، عینیت نمی یابد مگر این كه جامعه رنگ حسینی و الگوی فكری و رفتاری امام حسین علیه السلام را به خود بگیرد.

نوع حركت امام حسین علیه السلام و اهل بیت و اصحابش از مدینه تا كربلا به گونه ای توأم با اعلام و آشكار كردن بوده و سخنان آن فرزند رسول خدا و فاطمه زهرا علیهاالسلام می خواسته الگویی راستین و حقیقی از معارف و اعمال صالح به جامعه ارائه دهد تا از این رهگذر مردم هدایت یابند و دین جدش كه اسلام ناب محمدی است دوباره زنده گردد.

از همین رو، بزرگان فرموده اند:

ان الاسلام محمدی الحدوث و حسینی البقاء: اسلام از ناحیه ی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به وجود آمد و از ناحیه ی حضرت حسین علیه السلام بقا یافت.

البته این سخن مشهور كه از زبان بشر معمولی صادر شده برخاسته از سخن وحی نبوی یعنی «حسین منی و أنا منه (من حسین) می باشد.

مفهوم فقره ی نخست روایت، آشكار است و قسمت دوم كه می فرمایند: من از حسینم، چیزی نیست مگر به این معنا كه دین من از ناحیه ی سالار شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام آبیاری و زنده خواهد شد.

آری، «شعور حسینی» رمز بقای اسلام حقیقی و ناب محمدی است.

حال به جلوه هایی از شعور فكری و سپس شعور رفتاری و اخلاقی امام حسین علیه السلام می پردازیم تا الگویی صحیح و كامل فراروی زندگی ما باشد.